Gdzieś zmierzamy nawet będąc cały czas w tym samym miejscu.
W tym roku postanowiliśmy wykorzystać zimę w Szkocji i porobić trochę tego, na co zwykle niema czasu.
Jedną z “tych” rzeczy jest nowa zakładka na blogu! DreamsSanctuary – owoc Kasi twórczości dywanowej. 
Artystycznie spędzałam wieczory, ranki czy popołudnia już od najwcześniejszych lat. Pojawiały się też one na Parafialnej – kto nas odwiedzał we Wrocławiu ten zapewne pamięta Ibisa brodzącego pośród trzcinyna ścianie w korytarzu. 
Pojawiały się pedałując na rowerze – to dlatego w sakwie mam zawsze pudełko z kredkami i bloczek do szkiców. Czasem nawet uda nam się kogoś obdarować małą akwarelką z naszych podróży jako pozostające na trochę dłużej dziękuję.
Szkocja z owczymi pastwiskami, wełną walającą się wiosną wszędzie nie mogła nie doprowadzić mnie do przędzenia – chciałam napisać robienia na drutach, ale to przędzenie jak by wymusiło na mnie naukę robienia na drutach.
Niema nic bardziej przyjemnego w dotyku jak świeżo ścięte runo pełne lanoliny.
Tak i DreamsSanctuary powstało z marzeń, marzeń do tworzenia, kreowania, wyobraźni a co najważniejsze dzielenia się tym! 
Jakież było nasze wielkie zdziwienie i ogromna radość gdy pojawiła się pierwsza sprzedaż!! I to gdzie? Za ocean!! Każda kolejna cieszy tak samo! Że aż chce się skakać pod sufit! Bo to nie pieniądze są najważniejsze, a to, że coś co się układa w mojej wyobraźni może się komuś podobać!

     



Oh! O mały włos bym zapomniała! W między czasie wydarzyło się coś, co może i dla niektórych ludzi jest całkowicie normalne – ale nie dla nas.
Po ponad 8 latach spędzonych razem. Nierozłącznie – wykluczając jedynie czas kiedy byliśmy w pracy – trafiło nam się 4 dni wolnego, które spędziliśmy osobno.
Ja musiałam bezwzględnie zostać w Szkocji, ale o tym za chwilę, a Przemo skorzystał z okazji, wygooglał perfekcyjne połączenie Oban-Glasgow-Edynburg-Monachium-Edynburg-Glasgow-Oban na te 4 dni i wymknął się w Alpy do Oberegerhousen w odwiedziny do Mamy.  Jakaż była by wielka szkoda i marnacja dni wolnych gdyby został i trzymał za mnie kciuki w Fort William zamiast z widokiem na Hochfelln opalając sobie twarz alpejskim słońcem. I mimo tej kilkudniowej idylli, przynajmniej wiemy że:

Wszędzie dobrze, ale z Żoną najlepiej!

       



Kolejną “rzeczą” na którą przyszedł odpowiedni czas jest prawo jazdy. Ja mam to już za sobą. Godziny za kierownicą z instruktorem, mile przejechane po różnych drogach, a potem egzamin do którego podeszłam najspokojniej na świecie, chyba miałam w sobie mniej buzujących emocji niż gdy idę na pocztę w naszym wiejskim sklepie. Opanowanie i ta fantastyczna pewność ZDAM! A może to te kciuki Przema mocno trzymane za mnie w Niemczech? A teraz grzecznie siedzę i czekam na dokument przysłany pocztą, a Przemo właśnie wrócił do domu z certyfikatem potwierdzającym zdanie teorii. Teraz czekają go tylko drenujące portfel lekcje z instruktorem. A w między czasie przeglądamy tysiące ofert samochodów, oglądamy zdjęcia jak inni ludzie wciskają swoje rowery do środka swoich pojazdów, przegrzebujemy internet w poszukiwaniu najbardziej korzystnego ubezpieczenia. A już niebawem będziemy mogli mknąć przez Szkocję nie zważając na ulewny deszcz czy wiatr w twarz  :), przemierzając i odkrywając jej najpiękniejsze zakamarki bez obawy o dystans jaki 2 dni wolnego narzuca na nas, mając tylko 2 koła, pedały i sakwy.